Wat is de wereld toch klein, als je een zoon of dochter bent van één van de kinderen van Oma Molenaar. Dan denk je op een mooi exotisch eiland te zitten heel ver van alle familie, dit deden wij niet met opzet, dit is namelijk een gedeelte van ons avontuur. Blijkt dat een beetje familie “om de hoek” zit, namelijk in Sanur. Mijn nicht Ans en haar man John verblijven gedurende een groot gedeelte van het jaar hier op Bali! (Lucky bastards). Nu dat laat je natuurlijk niet lopen! en ik heb met ze afgesproken voor een ‘meet and greet’! hier op Bali.

Gisteren was het dan zover, lunchen bij Ans en John in Sanur, en natuurlijk Bijpraten over elkanders leven! John en ik hebben de Koninklijke Marine gediend en hebben elkaar voor het laatst ontmoet in Den Helder, dat was in 1973! Dus ZESENVEERTIG jaren geleden … voor het laatst elkaar gezien!

Tijdens de lunch worden oude familie herinneringen ‘opgehaald’. Na de lunch verplaatsen we ons naar het strand, en jullie begrijpen wel dat de herinneringen over families bleven stromen, zo ook begon het steeds harder te plenzen! Wij hadden dat niet in de gaten, immers we genoten van elkaars verhalen en gezelschap. Zo vlogen de jaren ’60, ’70 tot heden als een film voorbij. Maar aan alles komt een einde en wij moesten terug naar Kuta. John, die inmiddels al 20 jaar op Bali woont, had plastic zakken voor ons allen geregeld. En met deze ‘design regenkleding’ konden we onze ‘terugtocht’ aanvaarden. Op de weg terug liepen we af en toe door bijna kuithoogte plassen. … Maar dat was niet het ergste … Oh my God !!! Lilian’s haar begon te krullen!! Onze stadse Lilian en wie kent haar niet! Iedereen weet dat dit een ultieme beproeving voor haar is geweest. Maar gelukkig zag zij, tussen haar krullen door, ook de humor hier van in. Als twee verzopen katten kwamen we bij ons huisje wel-te-vree aan moe maar voldaan. Terug kijkend, was dit een reuze gezellige dag geworden, welke zeker voor herhaling vatbaar is. Voordat we weer vertrekken naar het nu koude Nederland. Zien we elkaar beslist nog een keer!

1 Comments on “Weerzien na 46 jaar …”

  1. Nou ja zeg Wim! wat geweldig het is je gelukt! Neef, nicht reünie op Bali … Hoe is het trouwens met de kroeskop van een Lilian is ze de shock al te boven? (waarschijnlijk haar styling tang vergeten?)

Laat een reactie achter aan Max Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *